..Samolubny gen Richarda Dawkinsa to kamień węgielny w dziedzinie biologii ewolucyjnej i popularnej literatury naukowej. Książka, która została wydana w 1976 roku, zrewolucjonizowała sposób, w jaki postrzegamy ewolucję. Wprowadziła koncepcję genów jako fundamentalnych jednostek doboru naturalnego. Dekady po jej wydaniu nadal zachwyca czytelników swoimi głębokimi spostrzeżeniami i elokwentnym stylem. W 2024 roku Wydawnictwo Prószyński i S-ka postanowiło opublikować wznowienie tej pozycji.
Dawkins błyskotliwie wyjaśnia główną tezę swojej pracy: że ewolucja działa na poziomie genów, a nie jednostek czy gatunków. Posługuje się żywymi, bardzo trafnymi metaforami oraz klarownymi wyjaśnieniami. Wszystko po to, aby przekazać złożone koncepcje biologiczne w sposób zrozumiały dla różnych grup czytelników. Poprzez przekonujące argumenty i bogactwo przykładów z królestwa zwierząt Dawkins pokazuje, jak geny, napędzane imperatywem przetrwania i replikacji, kształtują zachowanie i cechy organizmów. Jednym z najbardziej intrygujących elementów Samolubnego genu jest sposób, w jaki autor kwestionuje tradycyjne poglądy na temat altruizmu, a także współistnienia w naturze. Argumentuje, że zachowania uważane za altruistyczne mogą być wyrazem genetycznego interesu, co zmusza czytelników do ponownego zastanowienia się nad naturą altruizmu i dynamiką zachowań społecznych. Co więcej: eksploracja przez Richarda Dawkinsa koncepcji “memu” jako jednostki ewolucji kulturowej zapowiada głęboki wpływ kultury internetowej i rozpowszechniania idei w erze cyfrowej. Jego prorocze spostrzeżenia dotyczące replikacji i transmisji informacji kulturowej pozostają bardzo istotne w dzisiejszym zglobalizowanym świecie. Podkreślają one trwałą aktualność treści zawartych w książce.
Krytycy pracy Richarda Dawkinsa twierdzili, że jego genocentryczne spojrzenie na ewolucję zaniedbuje rolę innych czynników takich, jak chociażby wpływy środowiskowe w kształtowaniu trajektorii zmian ewolucyjnych. Chociaż ta krytyka jest ważna i ma również w pewnym stopniu swoje uzasadnienie, nie umniejsza znaczenia założeń Dawkinsa ani transformacyjnego wpływu Samolubnego genu na dziedzinę biologii.